En son 28 Kasım’da  yazmışım. Artık blogun takip edilebilir tarafı kalmadı  diyenler çoğunluktadır eminim. Ama hepinizi utandıracağım. Bu arada boş  durmadım tabii.  Bir sürü kitap, film  vs.

Hepsi bombardıman  gibi gelecek. Öncelikle, ısınma babında söyle bir geyikle başlıyorum.

 Bu sabah  siz yataklarınızdayken söyle şeyler yaşandı.

Akşam  art ardına 2 film seyrettim ( 2 si de süperdi bu arada yazacağım) .

Yarımda yattım. Yatarken de sabah erken kalkayım da evi toplu bırakayım diye düşündüm çünkü bugün akşama bir arkadaşım kalmaya gelecek.

Saat 05:40 da 06:40 sanarak kalktım duş aldım. 8 yaşındaki kızımı  kaldırdım  saat 06:00 da . 06:30 da evden çıktık.  Devamlı da  fırça atıyorum gene geç kaldık diye çünkü servise yetişeceğiz ya.

Sonra bizim eve yakın bir yerlerde  oturan teyzeme küçük kızımı  bırakacaktım.  Kadıncağız  pijamayla kapıyı açtı “senin saatin doğru mu?” vs  muhabbetiyle durum ortaya çıktı.  Ben ufaklığı  alıp geri aşağı indim.

Geri eve döndük, ben evi topladım, sonra aşağı parka indik. Millet yürüyüş yapıyor, biz parkta. “Hayırdır?” falan diyorlar. Erken  kalkmışız diyorum. Saat 07:10. Manzara söyle:  40 yaşlarında bir kadın bankta oturuyor. 8 yaşındaki eleman  ip atlamaya  çalışıyor. 3 yaşındaki diğer şüpheli ise  çoraplarıyla kum havuzunda yürümek için  izin koparmaya çalışıyor (“lütfen annecciiim)  ama zaten hali hazırda çorapla dolanıyor.

Daha sonra sabah 06:30 itibarıyla  yanından depar atarak arabaya koştuğumuz apartman  görevlisine rastladık. “Hayırdır inşallah ?” dedi. Ben de  kendimi,   adamcağıza “teyzeme kızı götürdüm de,  saatin kaç?  dedi de, orada uyandım duruma”  vs şeklinde detaya girmiş buldum.    Sonra boş bakan adama durumu özetledim “erken kalkmışız” diye.

Saat 8:30 gibi perişandım.  Şimdi iyiyim:).

Daha saat 09:40 ama  ben 4 ( yazı ile;  dört) saattir faalim…

 İmza D.